این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست
این چه شمعی ست که جانها همه پروانه ی اوست
*******************
شب اول محرم ...
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
" حسین (ع)
بیشتر از آب, تشنه لبیک بود؛
اما افسوس که به جای افکارش, زخم های تنش را نشانمان دادند
و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند. " (دکتر علی شریعتی)
حسین ای که به کوی تو عرش سجده برد خوشا کسی که در این کوچه سائلش سازند
گدایی سر کوی تو کار هر کس نیست مگر کسی که بسوزند و قابلش سازند
یا لیتنا یا سیّدی کنّا معکم فنفوز فوزاً عظیماً ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر