شرحه شرحه

بشنو از نی چون حکایت می کند  /  از جدایی ها شکایت می کند

کز نیستان تا مرا ببریده اند  /  در نفیرم مرد و زن نالیده اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق  /  تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش  /  بازجوید روزگار وصل خویش

من به هر جمعیتی نالان شدم  /  جفت بدحالان و خوش حالان شدم

هر کسی از ظنّ خود شد یار من  /  از دورن من نجست اسرار من

سِرّ من از ناله ی من دور نیست  /  لیک چشم و گوش را آن نور نیست

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست  /  لیک کس را دید جان دستور نیست

آتش است این بانگ نای و نیست باد  /  هر که این آتش ندارد نیست باد

آتش عشق است کاندر نی فتاد  /  جوشش عشق است کاندر می فتاد

نی حریف هر که از یاری برید  /  پرده هایش پرده های ما درید

همچو نی زهری و تریاقی که دید؟  /  همچو نی دمساز و مشتاقی که دید؟

نی حدیث راه پرخون می کند  /  قصه های عشق مجنون می کند

محرم این هوش جز بی هوش نیست  /  مر زبان را مشتری جز گوش نیست

در غم ما روزها بیگاه شد  /  روزها با سوزها همراه شد

روزها گر رفت گو رو باک نیست  /  تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست

هرکه جز ماهی ز آبش سیر شد  /  هرکه بی روزیست روزش دیر شد

درنیابد حال پخته هیچ خام  /  پس سخن کوتاه باید  والسّلام

.............................